dobrostan

Dbanie o siebie to pierwszorzędny wymóg duchowy. A na ogół duchowość kojarzy się raczej z wyrzeczeniem i nieustanną służbą na rzecz innych.

Spotykam ten problem nieraz w gabinecie, a dotyczy on zwłaszcza dzieci zimnego chowu. Cechuje także osoby, które charakteryzuje tzw. nadmierna dobroć. Zdarza się dodatkowo, że brak wewnętrznej równowagi potęguje przekonanie o tym, że zaniedbywanie siebie jest wpisane w duchowość chrześcijańską.

(fot. cs)

Nic bardziej mylnego! Św. Bernard z Clairveaux, średniowieczny mnich z doskonałym wyczuciem uzupełnia wizję daru z siebie właśnie o dar dbania o siebie! Widzi w nim warunek dla uzyskania właściwej harmonii między braniem i dawaniem. W dziele De consideratione pisze:

 

(więcej…)