• Start
  • O mnie
    • Psychoterapeuta
    • Trener rozwoju osobistego i wykładowca
    • Moje książki
    • Bibliografia naukowa i publicystyczna
  • Psychoterapia Kraków online
    • Psychoterapia indywidualna
    • Terapia małżeńska i par
  • Blog
  • Szkoła dobrych relacji
  • Psychoedukacja
  • Przywództwo służebne
  • Duchowość
  • Wystąpienia w mediach
  • Newsletter
  • Kursy
  • Kontakt
  • Start
  • O mnie
    • Psychoterapeuta
    • Trener rozwoju osobistego i wykładowca
    • Moje książki
    • Bibliografia naukowa i publicystyczna
  • Psychoterapia Kraków online
    • Psychoterapia indywidualna
    • Terapia małżeńska i par
  • Blog
  • Szkoła dobrych relacji
  • Psychoedukacja
  • Przywództwo służebne
  • Duchowość
  • Wystąpienia w mediach
  • Newsletter
  • Kursy
  • Kontakt
Bez słów na Trójkonferencji
6 października 2017

bez słów

„Bez słów” to spektakl wystawiany przez Teatr trochę Inny od wielu lat. Ja widziałem go w 2009 roku na deskach Teatru Groteska. Napisałem nawet wtedy recenzję przedstawienia, którą opublikowałem w kwartalniku „Życie Duchowe”.

Tekst zaczynał się zdaniem: „Nieczęsto się zdarza, aby teatr, w którym grają osoby niepełnosprawne, podejmował najbardziej ambitne wyzwania współczesnej sceny”. A dalej było kilka moich osobistych wrażeń i refleksji…

Opis przedstawienia

„Z ciemności wyłania się scena. Dwie kobiety ubrane na czarno rozkładają biało-czerwone wstęgi, którymi zwykle zaznacza się niebezpieczne miejsca i wyznaczają nimi przestrzeń. W chwilę później na scenę wkraczają jednolicie ubrani aktorzy i siadają na podłodze w wyznaczonych sektorach. W ich strojach dominuje czerń i szarość, a oszczędna, monotonna muzyka potęguje nastrój skupienia i napięcia.

Widz szybko orientuje się, że pierwsza scena spektaklu opowiada o segregacji społecznej. Ludzie z pierwszej grupy poruszają się powoli, niezgrabnie, jakby potrzebowali czasu do namysłu, co i jak robić. Dla nich nawet przekroczenie leżącej na ziemi wstęgi i przejście do kolejnego sektora wiąże się z pewnym wysiłkiem. Ludzie z drugiej grupy są energiczni i efektywni. Na umówiony znak natychmiast podrywają się z miejsc. A ich częste zerkanie na zegarek podkreśla, że czas i tempo wykonywanych zadań jest ich żywiołem i jedną z głównych zasad, która organizuje ich życie.

Co ciekawe wcale nie jest tak, że pierwsza grupa złożona jest wyłącznie z osób niepełnosprawnych, a druga z tzw. normalnych. Obie grupy są przemieszane.

Przesłanie płynące ze sceny jest zatem uniwersalne. Każdy z nas może znaleźć się w każdej z tych grup. Zawsze znajdą się środowiska, dla których będziemy zbyt powolni i niezdarni, aby ich przedstawiciele chcieli z nami obcować czy współpracować. Również i my spotykamy takich ludzi, którzy wydają się nam zbyt mało społecznie atrakcyjni i nie mamy czasu ani ochoty przerzucać ku nim żadnych mostów. W rezultacie żyjemy we własnych klanach, w których tempo życia i skuteczność działania stają się podstawowym kryterium organizującym życie społeczne.

Jednoaktówki

Spektakl jednak na tym się nie kończy. Złożony jest z trzech scen opartych na jednoaktówkach Samuela Becketta „Akt bez słów II”, „Akt bez słów I” i „Katastrofa”. Każda następna stanowi niejako dopowiedzenie i twórcze rozwinięcie poprzedniej.

W drugiej okazuje się, że powstanie grupy „słabych” nie jest wyłącznie sprawą pewnych ich osobowościowych lub fizycznych cech. Bywa także wspomagane przez środowiska i siły, którym zależy na tym, aby tworzyć pewnego rodzaju getta. (…)

Kolejne zdarzenia wyjaśniają (przynajmniej w sposób domyślny), skąd bierze się aktywność strażników i dlaczego nie pozwalają oni przekraczać „słabym” granicznej wstęgi.

Okazuje się bowiem, że zdolność do swobodnego poruszania się w niczym nieograniczonej przestrzeni wiąże się z dostępnością do dóbr, których ilość nie jest już nieograniczona. (…)

Trzecia część dramatu jest najbardziej drastyczna. Mówi bowiem o ludzkim okrucieństwie, które nierzadko ujawnia się sprowokowane przez ludzką słabość i bierność. Opowiada o sile, która dąży do podporządkowania sobie wszystkiego. O demonicznym upojeniu władzą, która w swoim okrucieństwie nieraz wykracza poza zwykłą utylitarność.

Teatr trochę Inny

Bez słów to drugi spektakl Teatru trochę Innego.

Wszystko zaczęło się od przedstawienia Mały Książę wg Anatone’a Saint-Exupery’ego, które zostało przygotowane wspólnie z uczestnikami Warsztatów Terapii Zajęciowej. Następnym krokiem było zarejestrowanie Stowarzyszenia Skrzydła – Centrum Terapii, Sztuki i Integracji, w ramach którego zaczął już formalnie działać Teatr trochę Inny.

Głównymi inicjatorami tego dzieła jest małżeństwo Racheli i Jana Molickich. Ona psychoterapeutka, on aktor i reżyser. Do tego tandemu dołączyli podopieczni i wolontariusze, którzy zapragnęli wspólnie robić teatr.

Grupa spotyka się co tydzień i przygotowuje kolejne wydarzenia artystyczne. Teatr wystawił już trzecią premierę – Proces na podstawie powieści Franza Kafki. Jednocześnie prezentuje swoje przedstawienia na różnych festiwalach w kraju i za granicą m.in. w Pradze i Bańskiej Bystrzycy. Zespół uczestniczył też w międzynarodowej wymianie młodzieżowej wraz z partnerskimi organizacjami z Finlandii, Słowacji, Cypru i Malty, w Centrum Młodzieżowym Metsakartano w Rautavaara w Finlandii oraz ściśle współpracuje z podobną grupą z Luxemburga: Trisomie 21. Świadczy to o tym, że Teatr trochę Inny trzyma poziom i nieustannie się rozwija.

Spektakl Bez słów przywodzi na myśl najlepsze dokonania Leszka Mądzika i jego Sceny Plastycznej KUL. Jest tak dobry, że mógłby z powodzeniem być pokazywany nie tylko w ramach festiwali twórczości osób niepełnosprawnych. Warunek jest jeden: zespół musi przekroczyć unoszoną przed nim graniczną wstęgę, a to nie zależy już tylko od niego”.

Na Trójkonferencji

Końcówka tamtej recenzji okazała się prorocza. Spektakl zostanie wystawiony w ramach tegorocznej Trójkonferencji, która odbędzie się pod hasłem: Obcy-Inny-Taki Sam.  Organizatorami jej są Sekcje Naukowe Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Terapii Rodzin Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego przy współpracy Katedry Psychiatrii Collegium Medicum UJ.

Sztuka zostanie wystawiona w Centrum Młodzieży im. Henryka Jordana, ul. Krupnicza 38, w sobotę 21.10.2017 o godzinie 19.00.

Wszelkie informacje o Trójkonferecji na stronie:

http://www.trojkonferencja2017.pl/

FacebookLinkedIn
Share

Blog

dr Cezary Sękalski
Psychoterapeuta, trener rozwoju osobistego, teolog duchowości. Specjalizuje się w terapii indywidualnej w nurcie psychodynamicznym i poznawczo-behawioralnym oraz w pracy z parami i rodzinami w nurcie systemowym i integratywnym.

You might also like

„Życie Duchowe” ma 25 lat
22 października 2019
Siła słabości i porucznik Columbo
7 stycznia 2019
Sens – jak go odnaleźć?
16 maja 2018


  • Zapraszam do kontaktu

    kom.: 662 050 188

    Jeśli nie mogę odebrać, proszę o smsa.

    Nr konta:
    51 1020 2892 0000 5102 0576 3034

    Menu

    Formularz kontaktowy:

    • Najczęściej czytane posty

      • Zimny chów i dzieci 10.1k views
      • Miłość według ks. Karola Wojtyły 2.6k views
      • Znaki zodiaku a osobowość 1.9k views
      • Plotka czyli słowo zabija albo daje życie 1.9k views
      • Więzi w małżeństwie, jak je budować? 1.5k views
      • Psychoterapia osób duchownych i zakonnych 1.3k views
      • Rutyna w małżeństwie 1.2k views
      • Aborcja – krajobraz po 1.1k views
      • Zakochanie, czyli chemia miłości 1k views
      • Siła słabości i porucznik Columbo 1k views
      • Niezgodność charakterów 0.9k views
      • Zdrowie psychiczne a duchowość 809 views
      • Potrzeby psychiczne a bieda 750 views
      • Przekaz generacyjny 737 views
      • Seksualność – dar czy zniewolenie? 732 views
      • 12 kroków do uzdrowienia 688 views
      • Tabletki uspokajające na własną rękę 637 views
      • Rodowody 567 views
      • Nadzieja – jak ją w sobie obudzić? 562 views
      • Slow life – remedium na nadmierny pęd życia 454 views
    • Szkoła Dobrych Relacji - jedno kliknięcie = dostęp do codziennych inspiracji

    • Tagi

      Cezary Sękalski (15) coaching (15) dbanie o siebie (8) depresja (16) dojrzałość (16) duchowni (18) duchowość (31) film (12) kobieta (11) konflikt (11) kryzys (39) kryzys małżeński (14) lęk (9) małżeństwo (19) mistrzowie (18) motywacyjne (25) motywujące (24) muzyka (9) ojciec (9) ojcostwo (10) polecane lektury (13) powołanie (30) praca (19) praca nad sobą (41) przebaczenie (10) psychologia i duchowość (23) psychoterapeuta kraków (29) psychoterapeuta małżeński kraków (17) psychoterapia (27) psychoterapia i duchowość (11) psychoterapia kraków (42) psychoterapia par kraków (17) relacje (21) rozwój osobisty (24) seks (10) seksualność (11) sens (12) stres (9) terapia par (10) terapia rodzin (11) trauma (9) wolność (13) wychowanie (13) wywiad (21) żałoba (10)

    • Start
    • O mnie
      • Psychoterapeuta
      • Trener rozwoju osobistego i wykładowca
      • Moje książki
      • Bibliografia naukowa i publicystyczna
    • Psychoterapia Kraków online
      • Psychoterapia indywidualna
      • Terapia małżeńska i par
    • Blog
    • Szkoła dobrych relacji
    • Psychoedukacja
    • Przywództwo służebne
    • Duchowość
    • Wystąpienia w mediach
    • Newsletter
    • Kursy
    • Kontakt
    2015 © Copyright Cezary Sękalski Psychoterapia. Designed by Webdawid