„Każda osoba myśląca ma potrzebę czucia się potrzebnym” – usłyszałem ostatnio zdanie wypowiedziane w filmie Stanleya Kubricka „Odyseja Kosmiczna 2001”. Pomyślałem sobie, że to dobry punkt wyjścia do refleksji nad tym, czym jest samorealizacja. Jak znaleźć swoje miejsce nie tylko w kosmosie, ale i we własnym życiu oraz w relacji do świata?
Warsztaty z duchowości codziennej aktywności stanowiące część kursu służebnego przywództwa prowadzę na KUL-u od 2005 roku. Epidemia Covid-19 sprawiła, że drugą część tych zajęć musiałem przeprowadzić w formie e-learnigowej.
Wymusiło to formę weryfikacji uczestnictwa słuchaczy w postaci pracy zaliczeniowej. Dzięki temu mogła powstać niniejszy post na mojej stronie z fragmentami tych wypowiedzi.
I tak potwierdza się istotna zasada duchowości i psychoterapii, że pozytywnie przepracowane ograniczenia stają okazją do nowej kreatywności…
Słuchaczom dziękuję za zgodę na publikację fragmentów ich wypowiedzi.
„Męstwo bycia” Paula Tillicha (przeł. H. Bednarek, Poznań 1994) wywarło na mnie ogromne wrażenie podczas moich studiów teologicznych. Napisałem nawet na ten temat pracę kontrolną.
Ostatnio zacząłem powtórnie przeglądać dzieło wybitnego niemieckiego filozofa i teologa. I okazuje się, że słowa zapisane ponad 60 lat temu ciągle są aktualne a miejscami w kontekście pandemii kornawirusa wręcz profetyczne.
Największym walorem prac Paula Tillicha jest to, że potrafił on w niezrównany sposób nawiązać twórczy dyskurs z różnymi dziedzinami wiedzy z perspektywy wiary.
W ten sposób stał się pionierem interdyscyplinarności. Nie dzielił bowiem i nie izolował się od inaczej myślących przedstawicieli nauk filozoficznych i szczegółowych, ale starał się łączyć i integrować stan wiedzy poprzez wieloaspektowe spojrzenie na różne zjawiska, także teologiczne.
To coś, co jest mi szczególnie bliskie. Sam bowiem od lat staram się w swoich działaniach i refleksjach łączyć psychologię, psychiatrię i psychoterapię z duchowością.
„Grawitacja” to mój ulubiony film.
Nie tylko dlatego, że jego akcja dzieje się w kosmosie, a od młodości mam słabość do filmów o astronautach. Ani nie wyłącznie ze względu na piękne zdjęcia, które pokazują świat z takiej perspektywy, która nie jest dostępna zwykłemu śmiertelnikowi. Nie wynika to też stąd, że dzięki niemu możemy zobaczyć od środka, jak wygląda współczesna stacja kosmiczna i jakimi technologiami posługują się dziś kosmonauci.
Cezary Sękalski
Ostatnio zaciekawia mnie storytelling. Jest to forma marketingu oparta na opowieści, która przywiązuje klienta do marki.
Na pewno bywa dobre i złe jego zastosowanie. Złe jest wtedy, kiedy stanowi rodzaj manipulacji i zawiera liczne przekłamania. W końcu nie trudno znaleźć opowieści o tym, że ktoś zażył jakiś środek i nagle pozbył się wszelkich życiowych dolegliwości. Kiedy kolejni klienci stwierdzą, że była to tylko mistyfikacja, utrata zaufania do producenta staje się bezpowrotna.
(fot.cs)
Sens i jego odnajdywanie jest kluczowe w procesie psychoterapii. Do takiego wniosku dochodzę po konferencji naukowo-szkoleniowej: „Odnajdywanie siebie w procesie psychoterapii uzależnień”, w której wczoraj wziąłem udział.
Wykłady były bardzo interesujące.
(fot. cs) (więcej…)
W necie znalazłem informację o filmie „Ignacy Loyola”. Skusiło mnie czy raczej było to natchnienie (?)… W każdym razie wybrałem się do kina.
Decyzja ta była obarczona pewnym ryzykiem. Dystrybutor niewielki, kino studyjne. A filmy religijne nie zawsze artyzmem dorównują tematowi, jaki podejmują. Moja niepewność była tym większa, że postać św. Ignacego dobrze jest mi znana. Napisałem nawet doktorat na temat jego Ćwiczeń duchowych. Łatwo mógłbym albo natknąć się na coś, co już wiem, albo znaleźć bolesne odstępstwo od znanych mi faktów historycznych.
Sens życia w ujęciu wiedeńskiego psychiatry i psychoterapeuty, twórcy logoterapii, Wiktora Emila Frankla. „Ostatecznie życie sprowadza się do wzięcia na siebie odpowiedzialności za znalezienie właściwego rozwiązania problemów i zadań, jakie stale stawia ono przed każdym z nas. Zadania te, a co za tym idzie również sens życia, są różne dla różnych ludzi i sytuacji.
(fot.: www.logotherapyinstitute.org) (więcej…)
Czytam książkę Victora E. Frankla, wybitnego psychiatry, który wniósł do psychoterapii element duchowych poszukiwań. I stąd swój nurt terapeutyczny określił słowem: logoterapia. Książka nosi tytuł Człowiek w poszukiwaniu sensu i co rusz natrafiam w niej na perełki.
(fot. cs) Obiekt ze spektaklu Tadeusza Kantora, Cricoteka, Kraków. (więcej…)