papież

Cezary Sękalski

(fot. cs)

Kiedy patrzę na historię życia Karola Wojtyły, najbardziej uderza mnie jego zdolność słuchania drugiego.

Była ona widoczna już od samego początku jego kapłaństwa. „Człowiek jest drogą Kościoła” – napisał w swojej pierwszej encyklice, ale przecież już znacznie wcześniej w każdym napotkanym człowieku dostrzegał jakąś niezwykłą wartość. Szukał go wszędzie i dla niego gotów był przekraczać skostniałe konwenanse. To dlatego wyjeżdżał z młodzieżą w góry i na kajaki, choć takiej formy nie przewidywało ówczesne duszpasterstwo. Dla młodych odprawiał Msze Święte nad jeziorami, choć krzyż zmontowany z kajakowych wioseł mógłby budzić oburzenie niejednego liturgisty… Dla nich został „Wujkiem Karolem”, choć tradycyjnie mógłby pozostać przy tytule księdza. (więcej…)